Imprezowanie

Region Bodrum znany jest z dużego zaplecza imprezowego. W ciągu całego pseudoszkolenia byliśmy na kilku niezłych imprezach, z czego ostatnia chyba była najlepsza z pewnych względów. Wyjście na parkiet wiąże się z wystawieniem na pastwę tureckich, czarnych spojrzeń, a czasem dochodzi nawet do rękoczynów. Po jednej takiej imprezie stwierdziłam, że to nie dla mnie, bo strasznie to irytujące, ciężko się odprężyć kiedy jest się cały czas obserwowanym. Na szczęście nie zawsze i wszędzie tak jest. Najlepiej na imprezę iść z większą grupą znajomych. Wtedy można czuć się bezpieczniej. Niestety czarną stroną naszego imprezowania jest to, że naszemu szefostwu bardzo się to nie podoba, a tym bardziej, gdy z mieszkań obok obserwują nas Rosjanie, którzy mają absolutny zakaz imprez... Big Brother patrzy i obserwuje...

Jeep Safari

Mieliśmy całodniową wycieczkę jeepami po okolicy. Fantastycznie: wiatr we włosach, piach w ustach, 60 na liczniku ( czasem pan kierowca zaszalała i było 70 :D) i uśmiech na buzi. Na wycieczce mieliśmy krótki trekking w Sennej Dolinie ( faktycznie sennej, bo gorąco tam jak diabli), potem dla chętnych, których było niewielu - kąpiel pod prysznicem lodowatej, górskiej wody, świetny masaż na plecy ale mało co mi siła wody nie zdjęła stroju. Gromada tureckich pracowników z obsługi miałaby ubaw po pachy, a szczególnie, że będziemy się jeszcze nie raz spotykać w pracy. Oglądaliśmy żółwie, które naturalnie żyją w bajorze wielkości wielkiej kałuży, zjedliśmy przepyszny swojski obiad przy wiejskiej chacie a na koniec odpoczęliśmy na cudownej plaży, chyba najpiękniejszej jaką do tej pory tutaj widziałam. Jak zwykle niewiele osób się kąpało ( nie wiem co z nimi nie tak) i mimo ,że były duże fale to ja szybko się nudziłam samotną kąpielą. Śmieją się ze mnie że mam ADHD i nie mogą pojąć skąd mam tyle energii. Jak to skąd ? Od wszystkich którzy mi ją wysyłają z Polski czy Anglii... :)

Przejażdżka konna

Mam tyły w zdawaniu relacji, ale przypuszczam, że za 2 dni gdy zacznę pracę będzie właśnie tak. Dlatego teraz jeszcze parę zdań o moich ostatnich dniach. Jestem trochę nieprzytomna, bo wczoraj dostałam małego udaru cieplnego, więc może być trochę niegramatycznie.





 Mieliśmy przejażdżkę na koniach po okolicy i jak dla mnie bomba. Niektórzy byli jednak przerażeni. Zwłaszcza gdy ja zaczęłam prowadzić konie. Biegłam razem z koniem, koń zaczynał kłusować a jeździec obijać się o siodło na całego. Dwóch Panów prowadzących wycieczkę podłapało i z zaczęło innym dostarczać większych emocji. Okiem znawcy :) muszę przyznać, że sama stajnia jest bardzo czysta, konie są zadbane, jednak na pewno zbytnio eksploatowane. Na przejażdżkę konną idzie się w dość trudny teren, co dla niektórych jest nie lada wyzwaniem. Zjechanie ze stromej góry, po kamienistej drodze, jeśli się siedzi w siodle pierwszy raz podnosi adrenalinę. Zasady bezpieczeństwa są niezachowane, ale jak mówiłam dla mnie bomba, bo dostałam pozwolenie żeby się odłączyć od grupy i pojeździć szybciej. Koń na początku zdziwiony, że ktoś nagle się nim rządzi - nie bardzo chciał słuchać poleceń, ale bardzo szybko się dogadaliśmy i pod koniec udało mi się zagalopować. Okolica przepiękna, surowy górski krajobraz, a wszystko w kolorach złota.

Rejs

Cudowny, relaksujący, całodniowy rejs statkiem wycieczkowym po okolicznych zatoczkach. Oczywiście nie mogliśmy być zupełnie wyluzowani, bo zazwyczaj jakieś ogony firmowe wszechobserwujące ciągnął się za nami, ale co zrobić. Popływałam w nieskazitelnie czystej, lazurowej wodzie, poskakałam z pokładu, wypiłam drinka gapiąc się na urocze widoki wysepek i zatoczek i poopalałam moje blade ciało. Próbowałam nurkować z okularkami, ale ciężko się zanurzyć w takiej słonej wodzie, jest ogromna wyporność. Poza tym, nie wiadomo na jaką głębokość się schodzi, bo dno jest piaszczyste i nie ma się punktu odniesienia, nie wiadomo gdzie góra, a gdzie dół. Żadnej rybki nie zobaczyłam, a podobno jest wiele. Może gdyby nie było tyle statków rejsowych dookoła, i może gdybym miała maskę z rurką, to coś by się udało zobaczyć.

Wieczór jest przepiękny ale zaczęłam oglądać zdjęcia i zatęskniło mi się za wszystkimi :(... Polska wydaje mi się stąd bardzo odległa i czuję jakby minęło chyba ze sto lat odkąd wyjechałam.

Co do aklimatyzacji to idzie coraz lepiej, mija wilczy apetyt, problemów zdrowotnych nie ma, pomimo mycia zębów w słonej kranówce...

Delfiny

Parę lat temu miałam przepiękny sen, że pływam w ogromnych falach w lazurowej wodzie, a wraz ze mną delfiny... Dzisiaj można by rzec, że sen się wypełnił… jednak wcale nie było tak kolorowo. Byłam w delfinarium, gdzie znajdują się zaledwie 4 delfiny, co z punktu widzenia turysty jest marnym wynikiem. Jednak myśląc o tragedii tych biednych zwierząt, to jest ich o cztery za dużo. Obsługa nie grzeszyła angielskim ani profesjonalizmem, a same delfiny miały poranione noski , być może od siatki, którą wydzielono im niewielki obszar, gdzie mogą pływać. Ciężko było się nie zdołować całym tym widokiem, jednak zdecydowałam, że spróbuję się dobrze bawić i popływam z delfinami. Nie było jak we śnie, chociaż delfiny są piękne i woda miała lazurowy kolor. Delfina trzyma się za płetwę i uczucie swobodnego płynięcia razem z nim jest niesamowite, jednak świadomość tego, że przede mną tabun turystów ciągną za tą biedna płetwę sprawiała, że uśmiech od razu gasł na mojej twarzy. Sympatyczny Pan kazał się uśmiechnąć do zdjęcia i wyszczerzyłam zęby w sztucznym uśmiechu – jak trzeba to trzeba. Przyznam się też, że nie miałam zaufania do tych uroczych zwierzątek, nikt mi nie wytłumaczył, jak mam się zachowywać, więc miałam małe poczucie bezpieczeństwa. Drugi delfin, który nie „woził” uczestników, nagle do mnie podpłynął pod wodą trącając mnie nosem. Nie wiedziałam, co jest grane i gdy zobaczyłam reakcję panów trenerów uznałam, że chyba powinnam zacząć się bać. No to zaczęłam. Delfin wcale nie odpłynął, więc ja w nogi do drabinki. Delfin podobno był zazdrosny. Uspokoił mnie tylko głos P. stojącego na pomoście, tak jak reszta. Adrenalina mi podskoczyła i z wrażenia nie mogłam trafić rybką w pyszczek delfina :D. Zdjęcia wyszły za to bardzo piękne i to jest chyba największy plus tej przygody.

Patriotyzm

Zapomniałam dodać o najważniejszym - powiesiliśmy polską flagę tak jak obiecałam Rafałowi i pięknie sobie powiewa na wietrze :D

Leniuchowanie cz.2

Dzisiaj z rana byłam zwarta i gotowa, żeby jechać stopem do Milas oddalonego o jakieś 40 km. Nie znalazłam jednak nikogo chętnego, a gdy już ktoś się zdecydował, to było za późno, bo oczywiście wieczorem trzeba być na kwaterze, gdyby ktoś z biura miał jakiś pomysł na nagłe doszkolenie nas.
Skończyło się znowu leżeniem na plaży - ale tym razem udało mi się załatwić piłkę do siatkówki i w składzie turecko-rosyjsko-polskim poruszaliśmy się w popołudniowym słońcu. Wieczorem wybraliśmy się na noc turecką do baru na plaży , którą mogliśmy obejrzeć w przerwie meczu. Bardzo ciekawe te tureckie tańce, ale mężczyźni tańczą wręcz kobieco. A szczególnie kobieco tańczył pan, trzy bary dalej, gdzie był pokaz tańca brzucha :D.

Jutro mamy wreszcie jakieś konkretne szkolenie, więc z rana wstajemy. Uff..

Leniuchowanie

Od 2 dni mamy wolne, ale nie możemy się za daleko ruszyć, bo nigdy nie wiadomo czy wieczorem nie będzie jakiegoś dodatkowego szkolenia :(.

Wczoraj cholerne, męczące leżenie na plaży... Większość opalała się na "mudżyna" wystawiając swoje polskie, blade ciała na spalenie, a ja w cieniu podchodząc do tureckiego słońca jak pies do jeża . Przy opalaniu można umrzeć z nudów albo z gorąca. Na szczęście dalej jest przyjemny wiaterek, który chłodzi i woda w morzu jeszcze się nie nagrzała, co dla większości jest udręką, a dla mnie cudeńkiem.

Wczoraj ja też miałam swoje 5 minut, bo skaleczyłam sobie palucha u nogi zachaczając o wystający kawałek chodnika w drodze na plażę. Piszę, że ja też, ponieważ każdemu jakies małe przypadki sie przytrafiają, takie jak podwiezienie do kwatery przez policję czy np. skaleczenie wymagające szwów. Zapomniałam wcześniej opisać o dramatycznej sytuacji wspólokatorki A., która ma na nodze i palcu parę szwów. Skaleczyło ją szkło, które odprysło od rozbitej butelki. A wracając do mnie ( "bo ja jestem ważna :)" ) - zrobiła mi się niewielka ranka na nodze, jednak krew zalała buta i koniecznie potrzebowałam plastra, żeby mi się tam piach nie dostał. Uratował mnie jeden pan, szanowny kolega z salonu piekności przy plaży, który za każdym razem oferuje nam swoje usługi, a za chwile sympatyczny pan od leżaczków, na których się wylegujemy - zainterweniował spryskując mi ranę plastrem w sprayu ( jakieś klejące dziadostwo ). I tak oto cała plaża wiedziała, że skaleczyłam sobie nogę :).

Ostatnio zaktualizowane

Autostop turecki czyli "otostop"

Świetny dzień ! Z rana pobudka i tak, jak się wszyscy umówiliśmy o 10.00 ruszamy autostopem do Turgutreis, bo mamy wolne. Nasz pokój zwarty i gotowy na czas, a reszta opóźniona, więc nie wypalił pomysł z autostopowym wyścigiem do celu. Olewamy resztę i we cztery atakujemy tureckich kierowców. Długo nam to nie zajęło, autostop w Turcji fantastyczna sprawa. Turcy bardzo chętnie się zatrzymują i potrafią nawet nadrobić sporo drogi, żeby dostarczyć nas do celu. Pierwszy autostop do Turgutreis złapałyśmy błyskawicznie. A.K. chciała wyrzucić nieugaszonego papierosa, którym ją poczęstował nasz nowy turecki kolega i niestety podmuch wrzucił go z powrotem na moją twarz, potem na mój plecak. W ferworze walki przerzuciłam na torebkę A.K. wciąż rozżarzonego papierosa, gdy po chwili do akcji wkroczył nasz bohater Turek. Złapał żar gołymi rękami. Po sprawdzeniu, czy przypadkiem nie mam dziury w twarzy wybuchłam gromkim śmiechem.